آخرین خاطرات از آخرین لحظات شهری

    بوی پیچ امین الدوله حیاط خونه دوستی قدیمی ، ساعت چاهار صبح . یه روز بهاری . صدای خش خش باد تو برگ های تازه سر بیرون آورده از تنه ی چوبی درخت افرای تو کوچه که انگار داره اومدن چیز جدیدی رو نوید می ده ، چاقوی ضامن دارقدیمی دوست قدیمی دوران دبیرستان تو جیبم . یه کله پر از ایده و تز های جدید که قرار غوقا کنه . کلی کار مهم که رو زمین مونده ( می شه لطف کنی من که نیستم بهشون برسی ؟). و دست آخر هم دوستی که نمی دونم منتظرم می مونه تا برگردم ، یا نه .
 

سوار دوچرخم می شم و بر می گردم خونه تا ساکم رو ببندم .

به خودت نگیر ی ها ، من از آدم های شهر خسته شدم . می رم یه دو-سه هفته ای با سرخپوستای قبیله رینبو  زندگی کنم .